inzichten na coaching en voorwaarts met de action learning

Dag allemaal,

Allereerst: bedankt voor de lieve reacties n.a.v. de goede uitslag van het onderzoek. Hartverwarmend! En voor Leen: ik hoop van harte dat de Zuiderzeeklassieker goed is verlopen. Jullie hadden uitdagend weer, als ik het me goed herinner?

Via deze “post” geef jullie graag even een update van waar ik sta op dit moment, en wat mijn (kleine) actiestappen zijn die ik tijdens het coachgesprek met Jolien heb besproken.

Allereerst merk ik dat “Smiley” me enorm helpt. Het maakt ook dat ik me veel bewuster ben hoe ik in een overleg zit. Vol energie/actief of juist erg op de achtergrond/passief. Hiermee heb ik een keuze heb hoe ik aan een overleg deelneem. Dat bepaalt mede het plezier met hoe ik ergens inzit en dat voelt goed. Een van de actiestappen is om hier steeds weer bij stil te blijven staan (actiestap 1).

Tegelijkertijd voel ik nu ook bij mezelf als ik defensief word of me in een hoek laat drukken in een discussie. Ik merk dat ik moeite heb met veel “dominantie”, als de ander neerbuigende of kleinerende toon gebruikt. Dan word ik defensief, ga mijn standpunt verdedigen, maar dan gaat het eerder om “mijn gelijk” krijgen dan om er gezamenlijk uit te komen. Het gaat dan over de ander en mij, maar niet meer over het onderwerp waar we het over hebben. Of m.a.w.: er is dan geen sprake van een “wij-intentie”. En ik weet nog niet goed hoe ik er op zo’n moment uitkom, hoe ik deze defensieve houding kan omzetten naar de wij-intentie, naar verbinding. Dit heb ik ook met Jolien besproken tijdens de coachsessie en zij reikte een oefening aan om op zo’n moment vanuit mijn buikgevoel te acteren. Dat is – naast Smiley 🙂 – een handvat om de komende tijd toe te passen. Voor een op een discussies (actiestap 2 = met een specifieke collega met wie ik steeds in een “defensieve” discussie raak), maar ook voor grotere bijeenkomsten (actiestap 3).

Gistermiddag had ik een bijeenkomst waarin altijd verhit wordt gediscussieerd, en die meestal veel energie zuigt. Voor de bijeenkomst van gisteren had ik een notitie voorbereid en een presentatie. Ik ben er op tijd en rustig heen gewandeld en heb bewust naar mijn buik geademd. De discussies waren er niet minder om, maar het kostte me minder energie (ik had er eigenlijk wel lol in) en de voorzitter kwam na afloop naar me toe om te zeggen dat het zo’n constructieve vergadering was geweest. Dat komt uiteraard mede door constructieve input van anderen, maar ik had zelf ook een goed gevoel over mijn eigen rol en over mijn eigen rust daarbij. Het geeft me vertrouwen dat het anders kan. En tegelijkertijd realiseer ik me heel goed dat het een volgende keer weer helemaal anders kan gaan en dat het altijd aandacht zal blijven vragen. Helemaal als ik de komende tijd weer terug ga naar volle werkdagen en “de waan van de dag”. Een volgende actiestap (4) hierbij is om mijn agenda zo in te richten dat ik over de hele week gezien voldoende adempauze krijg om mail af te handelen, actiepunten op te pakken, etc (en óók om een bakje koffie met collegae te drinken, of even rustig adem te halen als voorbereiding op een bijeenkomst).

Tot slot: overall merk ik dat het best goed met me gaat, maar dat ik me nog erg wankel/emotioneel voel na alles wat er gebeurd is het afgelopen jaar. Het mediteren helpt me, en ik wandel veel, omdat het me helpt alles wat er is te laten zijn en in het “nu” te blijven. De ene dag gaat dat beter dan de andere.

Een heel verhaal! Misschien te lang, geen idee hoe je dat doet op een dergelijk forum ;-)? Ik probeer dus maar wat. Ik kijk uit naar jullie verhalen!

Warme groet,
Maud