Hoi Allemaal,
Herkenbaar bericht Leen, tijd verstrijkt snel. Ik herken zaken die je benoemt, de eerste weken lukte het goed om me aan me nieuwe voornemen te houden, merkte dat het wat ging verslappen en heb hierover tijdens de individuele coaching met Jolien over gesproken. Heb de draad opgepakt, ca. 1 week en kom er vervolgens niet toe om dit te integreren in de dagelijkse hectiek. Dus Sanne dank voor de tips, wandelen met de honden maakt mijn hoofd leeg en geeft ruimte om na te denken.
Afgelopen week heb ik eindelijk voor mezelf gekozen, zat er natuurlijk aan te komen, ik heb een paar dagen vrij genomen om wat afstand te creëren, dacht in het weekend (zondagavond) lees vast wat stukken door en ga maandag met frisse tegenzin weer aan de slag. Bij het lezen van de mt verslagen voelde ik het kookpunt al weer stijgen, dus onvoldoende afstand kunnen nemen en zat er meteen weer in. Grr wat nu, zondagnacht nauwelijks geslapen, zelfs hartkloppingen, dus ja dan weet je het. Het is echt tijd voor een pas op de plaats. In overleg met de huisarts me dus ook ziek gemeld, kan het nu rechtvaardigen voor mezelf. Voelt nog steeds dubbel na iets meer dan 1 week, loslaten blijft moeilijk. Voel me verantwoordelijk voor mijn teams, en ook wel een beetje las falen en in de steeklaten. Maar nu is het tijd voor mezelf, dit blijf ik herhalen in de hoop dat het uiteindelijk ook echt zo zal voelen en niet meer alleen mijn verstand is wat zegt dat dit nu nodig is.
De druppel was een aantal voorvallen waarin ik merk dat het me zoveel energie koste en het me niets opleverde, ook weten dat het buiten mijn eigen beïnvloedingsmogelijkheden ligt, dus wat doe je dan. Dit is nu nog een worsteling, maar ik geloof dat de tijd mij ook hierin nieuwe inzichten zal geven.
Ik kijk uit naar volgende week.
Hartelijke groet,
Manon